Το απόσπασμα αυτό μας ήρθε από αναγνώστρια της ιστοσελίδας μας…
Είναι καλοκαίρι πριν από 7 χρόνια κι εγώ στα 23 μου είμαι σε διαδικασία εύρεσης εργασίας. Μοιράζω το βιογραφικό μου σε διάφορες εταιρείες και πηγαίνω σε όλες τις συνεντεύξεις. Μια μέρα με καλούν για συνέντευξη από γνωστό εκπαιδευτικό οργανισμό εκμάθησης ξένων γλωσσών. Φοράω τζιν και μπλουζάκι μακό με γιακά και κουμπιά μπροστά… Λάθος! Ήμουν ευχάριστη, ευγενική, με αυτοπεποίθηση.
Ο κύριος που πήρε την συνέντευξη ήταν πολύ ευγενικός, μου εξήγησε το ρόλο της θέσης και τις αρμοδιότητες και κατά το τέλος της συνάντησής μας, μου επισημαίνει ότι πρέπει να προσέχουμε την εμφάνισή μας γιατί στο εκπαιδευτήριο κυκλοφορούν παιδάκια και γονείς. Εγώ συμφωνώ, γνέφω συγκαταβατικά και απορώ νοερά γιατί μου το λέει αυτό…
Τελειώνει η συνέντευξη, χαιρετιζόμαστε, χαμογελάμε και με ενημερώνει ότι θα με ειδοποιήσει. Βγαίνω από το εκπαιδευτήριο έχοντας την αίσθηση ότι πήγε καλά, όμως σκέφτομαι την παραπάνω παρατήρηση.
Θυμάμαι ότι φοράω μπλούζα με πολλά κουμπάκια μπροστά. Κοιτάζω στο επίμαχο σημείο και τι να δω; Τα δύο χαμηλότερα κουμπάκια είχαν ανοίξει κι είχα δείξει στον άνθρωπο όλο τον εσωτερικό μου κόσμο… Στην επόμενη συνέντευξη που πήγα, φορούσα μπλούζα τύπου κιμονό που ήταν τότε στη μόδα, με κλειστό γιακά μέχρι το λαιμό και κούμπωμα στο πίσω μέρος της. Σε αυτή τη συνέντευξη πέτυχα και εργάζομαι έως και σήμερα στη συγκεκριμένη εταιρεία.
e-biografiko.gr: Ευχαριστούμε την αναγνώστρια του e-biografiko.gr που μοιράστηκε την ιστορία της μαζί μας, δείχνοντας έτσι στις κοπέλες τι μπορεί να τύχει σε μια συνέντευξη, ώστε να είναι κατάλληλα προετοιμασμένες. Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι μετά το συμβάν, η αναγνώστρια φρόντισε να μην επαναληφθεί το περιστατικό στο μέλλον κι έτσι πρέπει να πράττουμε όλοι μας! 🙂
Πηγή: e-biografiko.gr
Σχετικά Άρθρα: