Το κείμενο αυτό μας ήρθε από αναγνώστρια της ιστοσελίδας μας…
Μια καινούργια ημέρα ξημέρωνε και φως άρχισε να μπαίνει και να φωτίζει το δωμάτιο. Ξαπλωμένη στο κρεβάτι, είχα ανοίξει λίγο τα μάτια μου αλλά ένιωθα ακόμα την επιθυμία να χουζουρέψω στο κρεβάτι.
Έριξα μία βιαστική ματιά στο ρολόι και, ξαφνικά, διαπίστωσα ότι η ώρα ήταν περασμένη. Σηκώθηκα με τόση δύναμη, λες και ένας κεραυνός με είχε χτυπήσει και είχε διαπεράσει όλο μου το κορμί. Είχα μία συνάντηση για δουλειά και δεν έπρεπε να αργήσω περισσότερο, χτενίστηκα, ντύθηκα, έπλυνα τα δόντια μου βιαστικά και έκανα μία προσευχή όλα να πάνε καλά πριν κλείσω την πόρτα του σπιτιού μου.
Πήρα ένα ταξί και κατευθύνθηκα στο γραφείο. Είχα μαζί μου ένα βιογραφικό και όλη την καλή μου διάθεση. Φόρεσα το πιο όμορφο χαμόγελό μου και πριν μπω στη συνέντευξη έδωσα την υπόσχεση στον εαυτό μου πως δε θα αφήσω κανένα εμπόδιο να με αποθαρρύνει από τους στόχους μου.
Στη συνέντευξη, θα είχα απέναντί μου δύο υπεύθυνους της εταιρείας. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και όταν με κάλεσαν στο γραφείο, πήρα μία βαθιά ανάσα και συγκέντρωσα το μυαλό και τις σκέψεις μου. Έπρεπε να αποπνέω έναν αέρα αυτοπεποίθησης, έτσι και αλλιώς ήταν η τρίτη συνάντηση που είχα κανονίσει για εργασία.
Ήμουν προετοιμασμένη στο ενδεχόμενο να ακούσω την περιβόητη φράση ‘θα σας καλέσουμε και αυτό να μη συμβαίνει ποτέ. Οι ερωτήσεις των υπευθύνων αφορούσαν τη ζωή, την προϋπηρεσία ακόμα και τις απόψεις μου για τον κόσμο και την εργασία. Ήθελαν, είπαν, να αξιολογήσουν όλο το φάσμα της προσωπικότητάς μου και να με αξιολογήσουν πρώτα ως άνθρωπο και έπειτα ως εργαζόμενη.
Και ενώ η συζήτηση όδευε, όπως όλα έδειχναν σε ένα ευχάριστο τέλος, η κεραμίδα – ναι, ήρθε η στιγμή!- που θα έπεφτε στο κεφάλι μου. Διότι μου είπαν ότι έχω ένα καλό βιογραφικό, αλλά δε διέθετα την προϋπηρεσία που εκείνοι επιθυμούσαν. Μου έδωσαν όμως το λόγο τους ότι θα επικοινωνήσουν μαζί μου.
Φυσικά, η πρώτη απορία που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η εξής: πάντα σε όλες τις δουλειές, απαιτούν προϋπηρεσία. Μα και οι πιο έμπειροι άνθρωποι κάποτε δεν ήταν άπειροι; Αν κανένας δεν τους έδινε ευκαιρία στην εργασία, τότε πώς θα γινόντουσαν και οι ίδιοι άνθρωποι με προϋπηρεσία;
Φυσικά, μία βαθιά ανάσα βγήκε από μέσα μου αβίαστα, διότι η συνέντευξη τελείωσε και μπορούσα επιτέλους να ηρεμήσω. Δε μπορούσα έτσι και αλλιώς να κάνω κάτι περισσότερο, προσπάθησα και είμαι εντάξει απέναντι στον εαυτό μου.
Βγήκα στο δρόμο, σήκωσα τα μάτια και κοίταξα ψηλά στον ουρανό. Όλα θα πάνε καλά, σκέφτηκα μέσα μου. Ακόμα και αν τώρα μου κλείσουν κάποιες πόρτες, η ευκαιρία αργά ή γρήγορα θα έρθει σε εκείνον που προσπαθεί. Θα ήθελα να δώσω το μήνυμα σε όλους τους ανθρώπους να μην απογοητεύονται, αλλά να πιστεύουν στο καλύτερο που δεν έχει έρθει ακόμα.
Πηγή: e-biografiko.gr
Σχετικά Άρθρα: